Στεφάνι; Βλέπεις στεφάνι; Παιδί; Παιδί βλέπεις;
Απρόβλεπτη. Αυτό είναι η ζωή. Μια απρόβλεπτη ιστορία. Κι έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε.
Διότι σε αφήνει να κάνεις σχέδια για το μέλλον αλλά δεν σου αποκαλύπτει ποτέ τα μυστικά που κρύβει το παρόν. Τα μυστικά που κρύβει η στιγμή. Γιατί η στιγμή κρύβει μεγαλύτερες εκπλήξεις από το μέλλον.
Οπότε μάλλον το χρωστάμε στον εαυτό μας να ενθουσιαζόμαστε με κάθε τι καλό που μας συμβαίνει την κάθε μέρα ξεχωριστά.
Γιατί όπως διάβασα κάπου, αν δεν ενθουσιαστείς όταν είσαι ενθουσιασμένος πότε θα ενθουσιαστείς; όταν θα σου έχει φύγει ο ενθουσιασμός;
Όσα σχέδια και να κάνεις πάντα θα υπάρχει αυτός ο αστάθμητος παράγοντας. Η στιγμή. Που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Κι αν δεν μας έτρωγε τόσο πολύ να ξέρουμε τι θα γίνει, η Άση Μπίλιου μπορεί να είχε γίνει κομμώτρια κι η Λίτσα Πατέρα πολιτικός μηχανικός.
Έχουμε τόση ανάγκη να ξέρουμε τι θα συμβεί, αλλά μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε να ξέρουμε ότι θα μας συμβεί κάτι καλό. Θέλουμε κάποιον να μας πει ότι την άλλη βδομάδα τα οικονομικά μας θα είναι καλά και ότι αυτόν τον μήνα η Αφροδίτη είναι στον 4ο οίκο οπότε θα γνωρίσουμε τον μεγάλο έρωτα.
Ίσως θέλουμε κάποιον να μας δίνει την ελπίδα που εμείς δε δίνουμε στον εαυτό μας, ακόμα κι αν γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι μπούρδες καλά μαγειρεμένες.
Γιατί καμιά φορά κάτι παθαίνουμε και μπλοκάρουμε. Παίρνουμε τη δουλειά των αστρολόγων και προβλέπουμε πως το μέλλον είναι δυσοίωνο κιόλας. Σταματάμε να απολαμβάνουμε τη στιγμή και χάνουμε χίλιες δυο ευκαιρίες να νιώσουμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Τελειώνουμε καταστάσεις με το φόβο ότι κάποτε έτσι κι αλλιώς θα τελειώσουν ή ότι απλά δεν θα πετύχουν και δεν προσπαθούμε να ρουφήξουμε έστω και την τελευταία σταγόνα από κάτι που μας έκανε να νιώθουμε καλά. Κι ύστερα...κι ύστερα...μα δεν υπάρχει ύστερα. Ύστερα το πουλάκι πετάει και μας αφήνει ενθύμιο ένα ''γιατί'' γι'αυτά που δεν κάναμε κι ένα ''μακάρι'' γι'αυτά που θα θέλαμε να έχουνε γίνει διαφορετικά.
Ας μην γινόμαστε λοιπόν μελλοντολόγοι κι ας μην καταδικάζουμε καταστάσεις.
Ας αφήσουμε την ίδια τη ζωή να μας δείξει αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή λάθος.
Και στην τελική...ας το κάνουμε αυτό το ρημάδι το λάθος, γιατί στην προσπάθειά μας να το προλάβουμε κάνουμε άλλες χίλιες δυο ανοησίες που ίσως είναι πολύ χειρότερες.
Αβντά.
Διότι σε αφήνει να κάνεις σχέδια για το μέλλον αλλά δεν σου αποκαλύπτει ποτέ τα μυστικά που κρύβει το παρόν. Τα μυστικά που κρύβει η στιγμή. Γιατί η στιγμή κρύβει μεγαλύτερες εκπλήξεις από το μέλλον.
Οπότε μάλλον το χρωστάμε στον εαυτό μας να ενθουσιαζόμαστε με κάθε τι καλό που μας συμβαίνει την κάθε μέρα ξεχωριστά.
Γιατί όπως διάβασα κάπου, αν δεν ενθουσιαστείς όταν είσαι ενθουσιασμένος πότε θα ενθουσιαστείς; όταν θα σου έχει φύγει ο ενθουσιασμός;
Όσα σχέδια και να κάνεις πάντα θα υπάρχει αυτός ο αστάθμητος παράγοντας. Η στιγμή. Που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Κι αν δεν μας έτρωγε τόσο πολύ να ξέρουμε τι θα γίνει, η Άση Μπίλιου μπορεί να είχε γίνει κομμώτρια κι η Λίτσα Πατέρα πολιτικός μηχανικός.
Έχουμε τόση ανάγκη να ξέρουμε τι θα συμβεί, αλλά μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε να ξέρουμε ότι θα μας συμβεί κάτι καλό. Θέλουμε κάποιον να μας πει ότι την άλλη βδομάδα τα οικονομικά μας θα είναι καλά και ότι αυτόν τον μήνα η Αφροδίτη είναι στον 4ο οίκο οπότε θα γνωρίσουμε τον μεγάλο έρωτα.
Ίσως θέλουμε κάποιον να μας δίνει την ελπίδα που εμείς δε δίνουμε στον εαυτό μας, ακόμα κι αν γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι μπούρδες καλά μαγειρεμένες.
Γιατί καμιά φορά κάτι παθαίνουμε και μπλοκάρουμε. Παίρνουμε τη δουλειά των αστρολόγων και προβλέπουμε πως το μέλλον είναι δυσοίωνο κιόλας. Σταματάμε να απολαμβάνουμε τη στιγμή και χάνουμε χίλιες δυο ευκαιρίες να νιώσουμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Τελειώνουμε καταστάσεις με το φόβο ότι κάποτε έτσι κι αλλιώς θα τελειώσουν ή ότι απλά δεν θα πετύχουν και δεν προσπαθούμε να ρουφήξουμε έστω και την τελευταία σταγόνα από κάτι που μας έκανε να νιώθουμε καλά. Κι ύστερα...κι ύστερα...μα δεν υπάρχει ύστερα. Ύστερα το πουλάκι πετάει και μας αφήνει ενθύμιο ένα ''γιατί'' γι'αυτά που δεν κάναμε κι ένα ''μακάρι'' γι'αυτά που θα θέλαμε να έχουνε γίνει διαφορετικά.
Ας μην γινόμαστε λοιπόν μελλοντολόγοι κι ας μην καταδικάζουμε καταστάσεις.
Ας αφήσουμε την ίδια τη ζωή να μας δείξει αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή λάθος.
Και στην τελική...ας το κάνουμε αυτό το ρημάδι το λάθος, γιατί στην προσπάθειά μας να το προλάβουμε κάνουμε άλλες χίλιες δυο ανοησίες που ίσως είναι πολύ χειρότερες.
Αβντά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου